کد مطلب:315953 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:282
نوای شاعران
شاعران پر شور شیعی در مدح و رثای اهل بیت نور و نبوت، و از آن جمله در مدیحه و مرثیه ی عباس بن علی علیهماالسلام سروده هایی زیبا و چشمگیر آفریده اند كه در دواوین عربی و پارسی مشاهده می شود.
ما از آن میان گزیده ای از اشعار پارسی را زینت بخش مقالمان قرار می دهیم و فقط از سروده های عربی برای نمونه یك قصیده از «علامه سید جعفر حلی» را می آوریم و پیش از آن، چند بیت سوزان را كه «ام البنین» مادر گرامی عباس بن علی (علیه السلام) در سوگ چهار فرزند رشید خویش سروده است به تبرك در آغاز این بخش ذكر می كنیم تا یادی از آن مادر داغ دیده و غم های جان سوز او باشد كه به راستی سوز سخن او
[ صفحه 36]
دل هر انسان با عاطفه ای را می فشرد و اشك را بر دیده ی هر دوستداری می دواند....
لاتدعونی ویك أم البنین
تذكرینی بلیوث العرین
كانت بنون لی أدعی بهم
و الیوم أصبحت و لامن بنین
اربعة مثل نسور الربی
قد واصلوا الموت بقطع الوتین
تنازع الخرصان أشلائهم
فكلهم أمسی صریعا طعین
یا لیت شعری أكما أخبروا
بأن عباسا قطیع الیمین
«وای بر تو، مرا دیگر ام البنین (مادر پسران) مخوان كه مرا به یاد آن شیران بیشه می اندازی».
«مرا پسرانی بود كه به نام آنان خوانده می شدم، و امروز دیگر پسری ندارم».
«چهار تن همچون عقابهای كوهستان كه رگ گردنشان بریده شد و به مرگ پیوستند».
«سرنیزه ها پیكرهایشان را در میان گرفت و هر یك نیزه خوردند و به خاك افتادند».
«كاش می دانستم آیا همان طور كه خبر آورده اند دست عباس جدا شده است»!
[ صفحه 37]
ما از آن میان گزیده ای از اشعار پارسی را زینت بخش مقالمان قرار می دهیم و فقط از سروده های عربی برای نمونه یك قصیده از «علامه سید جعفر حلی» را می آوریم و پیش از آن، چند بیت سوزان را كه «ام البنین» مادر گرامی عباس بن علی (علیه السلام) در سوگ چهار فرزند رشید خویش سروده است به تبرك در آغاز این بخش ذكر می كنیم تا یادی از آن مادر داغ دیده و غم های جان سوز او باشد كه به راستی سوز سخن او
[ صفحه 36]
دل هر انسان با عاطفه ای را می فشرد و اشك را بر دیده ی هر دوستداری می دواند....
لاتدعونی ویك أم البنین
تذكرینی بلیوث العرین
كانت بنون لی أدعی بهم
و الیوم أصبحت و لامن بنین
اربعة مثل نسور الربی
قد واصلوا الموت بقطع الوتین
تنازع الخرصان أشلائهم
فكلهم أمسی صریعا طعین
یا لیت شعری أكما أخبروا
بأن عباسا قطیع الیمین
«وای بر تو، مرا دیگر ام البنین (مادر پسران) مخوان كه مرا به یاد آن شیران بیشه می اندازی».
«مرا پسرانی بود كه به نام آنان خوانده می شدم، و امروز دیگر پسری ندارم».
«چهار تن همچون عقابهای كوهستان كه رگ گردنشان بریده شد و به مرگ پیوستند».
«سرنیزه ها پیكرهایشان را در میان گرفت و هر یك نیزه خوردند و به خاك افتادند».
«كاش می دانستم آیا همان طور كه خبر آورده اند دست عباس جدا شده است»!
[ صفحه 37]